Tranquilo, tranquilo

Het verkeer in Madrid verloopt iets anders dan in Nederland. Wij, het volk van de regels en waar alles goed geregeld is, leren al vroeg dat je rechts loopt, fietst, rent, kruipt of rijdt zodat anderen er links langs kunnen. Een hele overzichtelijke en gestroomlijnde manier van het verkeer, of dit nou op de stoep of op de autoweg is. Het is half juni en al 35 graden in Madrid. Ik loop door de stad, en ja ik loop gemiddeld wat sneller dan de Spanjaarden. Dit is wellicht een combinatie van het missen van de tranquilo mindset en langere benen hebben. Als ik op Google Maps mijn route invoer en deze aangeeft dat ik er 35 minuten over ga doen, arriveer ik steevast 25 minuten later al op mijn bestemming waardoor ik overal te vroeg aan kom, nog meer het cliché van Nederlander bevestigend bij mijn Spaanse vrienden.

Op de brede stoep loopt jong en oud door elkaar. Zo loopt een ouder echtpaar rechts. Een ander groepje van 4 meisjes in croptops met elk een bubble tea in de hand lopen in het midden naast elkaar en druk te praten en te gebaren in rápido Español. Waar zijn de “regels” van in groepjes van 2 achter elkaar lopen zoals je op de peuterspeelzaal leert, zo hoort dit toch? Een moeder met haar kind in schooluniform lopen ook in het midden, dus het is, als je wat sneller wilt lopen, een goede slalom oefening. Er lopen natuurlijk ook mensen van de andere kant tegemoet en deze mensen lopen ook rechts, midden of links, in een rij van 5 man naast elkaar, kinderen rennend tussendoor. Ik loop door want ik moet naar een sportlesje en ben al aan de late kant. Ik passeer het oudere echtpaar rechts, want aan de linkerkant is geen plaats, maar er komt een ander groepje tegemoet, dus ik versnel mijn pas om er precies zo tussen te komen en doe dit door een kwartslag te draaien zodat ik er horizontaal langs ga. Het doet mij denken aan mijn warming-up van vroeger uit de E’tjes. Zo saved by the bell, ik heb niemand geraakt en loop verder. Ik ga snel naar de rechterkant maar ik loop wederom sneller, dus moet er dan maar weer via het midden langs. Ik bots tegen twee vrouwen op die dachten dat het een goed idee was om midden op de stoep stil te blijven staan om een tegenmoet komende vrouw uitgebreid te kussen en gedag te zeggen. Kan je dan niet even een stapje opzij doen, zodat je de anderen niet tot last ben? Nee, in Spanje (of Madrid specifiek) is het een jungle out there en het is iedereen voor zichzelf, ook leuk met boodschappen doen in de supermarkt kan ik je vertellen. Als ik ga autorijden moet ik mij daar altijd even mentaal op voorbereiden, helemaal op de ring om Madrid want iedereen die links en rechts langs mij heen sjoeft benauwd mij iedere keer.

Nou hèhè, al bezweet kom ik 5 minuten voor tijd bij mijn Pilates lesje zodat ik rustig mijn spullen op kan bergen en naar mijn mat kan gaan.  Het is inmiddels tijd om te beginnen, maar de lerares maakt nog geen aanstalten. Oké, ik wacht geduldig, en we beginnen, het is 09.07 dus ja, 7 minuten te laat! Gaan we dan ook 7 minuten langer door want ik heb wel 9 ClassPass punten betaald. Maar ik moet eigenlijk na het lesje al ergens anders heen. Oké relax, we beginnen met de les. Maar dan komt 10 minuten later nog een andere Spaanse vrouw binnen en maakt eerst haar WhatsApp bericht af voordat ze, net zoals de anderen, in de warrior pose gaat staan. De les duurt 45 minuten en na 25 minuten komt er nóg een andere vrouw binnen die eerst nog doodleuk een ‘Que Tal’ gesprekje voert met de pilates lerares, en daarna naar een mat sjokt voor de laatste 20 minuten. Om 09.50 is de les afgelopen, iedereen pakt rustig haar spullen, maar ik grijp mijn tas en sprint zowat uit de studio want ik heb al een volgende afspraak waar ik op tijd wil aankomen. Ik loop heerlijk het zonnetje tegemoet en roep mijzelf tot de orde; misschien toch wat meer de Spaanse tranquilo mindset overnemen en de Nederlandse timemanagement loslaten? Dat koffietje met die ene vriendin loopt immers niet weg als ik 10 minuten later aankom..of wel, want het is een Nederlandse vriendin.